ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ & ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΠΛΙΑΣ

Δύο χιλιόμετρα ανατολικά της Νέας Τίρυνθας και 5 περίπου χιλιόμετρα από την ακρόπολη της Τίρυνθας έχει εντοπισθεί ένα μοναδικό τεχνικό έργο της αρχαιότητας. Στο χώρο αυτό έχει κατασκευασθεί ένα τεράστιο ανάχωμα που έφερε επένδυση από ογκόλιθους στα όριά του -ορισμένοι ογκόλιθοι είναι σήμερα ορατοί- με στόχο την εκτροπή των ομβρίων του χειμάρρου του Μάνεσι που φαίνεται πως κατευθυνόταν προς την Τίρυνθα και προκαλούσε πλημμύρες ήδη από την Πρώιμη εποχή του Χαλκού (ΠΕΙΙ).

Το 1913 ανασκάφηκε ένας θολωτός τάφος στη δυτική κλιτύ του λόφου του Προφήτη Ηλία, σε απόσταση 1 περίπου χιλιομέτρου από την ακρόπολη της Τίρυνθας.

Η Τίρυνθα κατοικήθηκε για πρώτη φορά στη Νεολιθική εποχή (7^η-4^η χιλιετία π.Χ.), όπως μαρτυρούν τα λιγοστά κεραμικά ευρήματα που προήλθαν από τα βαθύτερα αρχαιολογικά στρώματα, και παρέμεινε αδιάλειπτα σε χρήση μέχρι την εποχή που ιδρύθηκε η επιβλητική της οχύρωση.

Το αρχαιολογικό μουσείο Ναυπλίου στεγάζεται από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 στο επιβλητικό Ενετικό τριώροφο κτήριο που οριοθετεί τη δυτική πλευρά της πλατείας Συντάγματος. Από το 2003 έως το 2008 πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση του μουσείου στο πλαίσιο του έργου «Βελτίωση – Αναβάθμιση Αρχαιολογικού Μουσείου Ναυπλίου» με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μουσειολογικό πρόγραμμα της νέας έκθεσης διαρθρώνεται σε θεματικές ενότητες οι οποίες παρουσιάζουν τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην Αργολίδα από την απώτατη προϊστορία έως και την ύστερη αρχαιότητα.

Το φρούριο στη μικρή νησίδα του λιμένος του Ναυπλίου, που είναι γνωστό με την ονομασία «Μπούρτζι», κατασκευάστηκε το 1471, από τους Ενετούς από τον αρχιτέκτονα Antonio Gambello και είναι ένα από τα σημαντικότερα τμήματα των οχυρώσεων της ιστορικής πόλης.

Η βραχώδης απόληξη της χερσονήσου του Ναυπλίου, που σήμερα φέρει το όνομα Ακροναυπλία, έχει μέγιστο μήκος 800 μ, ύψος 85 μ. και πλάτος περίπου 250 μ. Στη χερσόνησο αυτή, υψώνεται το ομώνυμο Κάστρο. Στο χώρο βρέθηκαν κατάλοιπα ανθρώπινης κατοίκησης από όλες τις ιστορικές περιόδους. Στο πλαίσιο υλοποίησης έργου ΕΣΠΑ, χρονικής περιόδου 2011-2015, με τίτλο «Ανάδειξη του Κάστρου Ακροναυπλίας στο Ναύπλιο, Δ. Ναυπλίου, Π.Ε. Αργολίδας», πραγματοποιήθηκαν από την 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, σήμερα Εφορεία Αρχαιοτήτων Αργολίδας, εργασίες αποκάλυψης, καθαρισμού, τεκμηρίωσης, προστασίας και ανάδειξης μνημείων.

Για πρώτη φορά ο λόφος του Παλαμηδίου οχυρώθηκε από τους Ενετούς στη διάρκεια της Β΄ Ενετοκρατίας (1686-1715) με ένα τέλειο σύστημα συγχρονισμένης οχύρωσης. Το Παλαμήδι είναι ένα τυπικό φρούριο μπαρόκ, σε σχέδια των μηχανικών Giaxich και Lasalle. Το 1715 καταλήφθηκε από τον Τούρκους οι οποίοι το κράτησαν μέχρι το 1822, οπότε και πέρασε στην ελληνική επικράτεια.

Το σπουδαίο γλυπτό μνημείο των νεώτερων χρόνων βρίσκεται στην περιοχή της Πρόνοιας, κοντά στο νεκροταφείο των Αγίων Πάντων. Σύμφωνα με την επιγραφή που το συνοδεύει, λαξεύτηκε το 1840-1841 με χορηγία του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄ στη μνήμη των Βαυαρών στρατιωτών που πέθαναν από τύφο το 1833-1834 και είχαν ενταφιαστεί στην περιοχή αυτή

Μεταξύ του κόλπου του Τολού και της παραλίας της Πλάκας Δρεπάνου προβάλλει η χερσόνησος Καστράκι, η οποία έχει ταυτιστεί με την ομηρική Ασίνη. Μπαίνοντας κανείς στον αρχαιολογικό χώρο από την κύρια πύλη των τειχών, έχει τη δυνατότητα να ανατρέξει στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής, από το απώτατο παρελθόν έως τα νεώτερα χρόνια.