Οχύρωση νήσου Δασκαλειού

Το νησάκι Δασκαλειό βρίσκεται στον όρμο του Τολού, πίσω από τη Ρόμβη. Στη διάρκεια των μεταβατικών χρόνων (7^ος-9^ος αι.), τα δύο νησιά, όπως και άλλα μικρά νησιά του Αργολικού κόλπου (Πλατειά, Κουνούπι, Χηνίτσα), φαίνεται πως χρησίμευσαν ως ναύσταθμοι του βυζαντινού στόλου για την αντιμετώπιση των αραβικών και των αβαροσλαβικών επιδρομών. Αυτό μαρτυρείται από μολύβδινες σφραγίδες σημαντικών κρατικών και εκκλησιαστικών αξιωματούχων που βρέθηκαν σε αυτά. Στο Δασκαλειό έχουν βρεθεί σφραγίδες που χρονολογούνται στον 6^ο-8^ο αιώνα, του Συμεών, του υπάτου Λέοντα, του πατρικίου Καλλίστου, του πατρικίου, σπαθαρίου και στρατηγού Θεοδώρου. Παράλληλα, την ίδια εποχή τα συγκεκριμένα νησιά λειτούργησαν ως καταφύγιο για τους κατοίκους των γύρω περιοχών, όπως προκύπτει από οικιστικά και οχυρωματικά κατάλοιπα που σώζονται σε αυτά, ιδίως στη Ρόμβη και το Δασκαλειό.

Στους μεταβυζαντινούς χρόνους ανάγεται μικρή εκκλησία στην κορυφή του νησιού, αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή, με τοιχογραφίες στο εσωτερικό της.

Αρκετούς αιώνες αργότερα, το 1686, στη διάρκεια του Στ΄ Βενετοτουρκικού πολέμου, το Δασκαλειό, όπως και η ευρύτερη παραλιακή ζώνη του Τολού, της Ασίνης και του Δρεπάνου, χρησιμοποιήθηκε από τους Βενετούς, με επικεφαλής τον Francesco Morosini, ως ορμητήριο για την ανακατάληψη της περιοχής από τους Οθωμανούς. Στο πλαίσιο αυτό, οχυρώθηκε το Δασκαλειό με τείχη που είναι ορατά μέχρι σήμερα.