Ακρόπολη αρχαίας Αλέας (Μπουγιάτι)
Η περιοχή της Αλέας (Μπουγιάτι) απέχει 74 χλμ. δυτικά από το Άργος. Στην αρχαιότητα η Αλέα ήταν μία αρκαδική πόλη με οικιστή τον Άλεο, γιο του Αφείδαντα. Η πολύ καλά οχυρωμένη ακρόπολη χτισμένη με ασβεστολιθικούς ογκόλιθους καταλαμβάνει το πλάτωμα του λόφου με την ονομασία Τάπια ή Γουλά. Το συνολικό μήκος των σωζόμενων τειχών (ανατολικό και δυτικό) με 25 πύργους προσεγγίζει τα 780 μ. Τα τείχη κατεβαίνουν σχεδόν κάθετα έως την κοιλάδα που απλώνεται στις υπώρειες του υψώματος. Το διατηρούμενο τμήμα της οχύρωσης ανήκει στους χρόνους των Μακεδόνων.
Το ολυμπιακό πάνθεο εκπροσωπείται στην Αλέα με γνωστές θεότητες. Τα ιερά της Αρτέμιδας υπό την προσωνυμία Εφεσία, της Αθηνάς Αλέας και ο ναός του Διονύσου προς τιμή του οποίου γινόταν γιορτή με την ονομασία Σκιέρεια απηχούν την ευεργετική τους δύναμη στο φυσικό περιβάλλον και στα έργα των ανθρώπων. Επί των ημερών του Παυσανία η πόλη της Αλέας ανήκε στην Στύμφαλο και μετείχε στην αργολική ομοσπονδία.
Το 1964 διεξήχθη από τον Έφορο Αργολιδοκορινθίας Ν. Βερδελή ανασκαφική έρευνα μικρής έκτασης σε απόσταση 150 μ. περίπου ΝΑ της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου. Αποκαλύφθηκε δεξαμενή ρωμαϊκών χρόνων και μικρός αναλημματικός τοίχος. Τα δεδομένα αυτά συνιστούν ενδιαφέρουσες μαρτυρίες προς την κατεύθυνση της αναζήτησης των οικιστικών λειψάνων της αρχαίας πόλης που εκτεινόταν στον ομαλό χώρο χαμηλά στους πρόποδες του λόφου της ακρόπολης.