Μνημεία & Μουσεία

Το Ηραίο, ιερό της θεάς Ήρας, πολιούχου της πόλης-κράτους του Άργους, ήταν το επίσημο θρησκευτικό της κέντρο, παρόλο που βρίσκεται σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από αυτήν. Στον ελληνικό χώρο υπάρχουν αρκετές ανάλογες περιπτώσεις, όπως π.χ. το Ασκληπιείο της Επιδαύρου, στις οποίες οι πόλεις-κράτη προσεταιρίστηκαν μετά την ίδρυσή τους τα παλαιότερα ιερά.

Το Βυζαντινό Μουσείο Αργολίδας στεγάζεται σε ένα ιστορικό διατηρητέο συγκρότημα της πόλης του Άργους, που έχει μείνει γνωστό ως «Στρατώνες Καποδίστρια». Κύριος στόχος του μουσείου είναι η παρουσίαση αντιπροσωπευτικών πτυχών της βυζαντινής Αργολίδας μέσα από άγνωστα στο κοινό εκθέματα, καθώς και η δημιουργία μιας εστίας πολιτισμού στο Άργος και την ευρύτερη περιοχή της Αργολίδας, που θα παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στους πολίτες και επισκέπτες του.

Στις νοτιοανατολικές υπώρειες του λόφου της Λάρισας ιδρύθηκε κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους (300-250 π.Χ.) το Θέατρο. Με χωρητικότητα 20.000 περίπου θεατών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα στον ελλαδικό χώρο. Στη μακρόχρονη χρήση του φιλοξένησε τους μουσικούς και δραματικούς αγώνες των Νεμέων, καθώς και αγώνες προς τιμήν της Ήρας. Στα Ρωμαϊκά χρόνια πρέπει να καθιερώθηκαν και αγώνες προς τιμήν του αυτοκράτορα.

Οι Θέρμες του Άργους ανήκουν στα δημόσια λουτρικά συγκροτήματα μνημειακής κλίμακας των ρωμαϊκών χρόνων που αποτελούσαν χώρο συνάντησης, κοινωνικής συναναστροφής, άσκησης και αναψυχής των πολιτών. Η πολυτέλειά τους μαρτυρείται από τα περίτεχνα ψηφιδωτά και τα μαρμάρινα δάπεδα αλλά κυρίως από το μεγάλο αριθμό αγαλμάτων που είχαν στηθεί στις κόγχες των αιθουσών και απεικόνιζαν θεούς και ήρωες.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Άργους στεγάζεται από τις αρχές τις δεκαετίας του 1960 σε κτηριακό συγκρότημα που αποτελείται από την ιστορική οικία του στρατηγού Δημητρίου Καλλέργη και ένα σύγχρονο κτήριο που προσαρτήθηκε σε αυτή, στη συμβολή των οδών Βασ. Όλγας και Καλλέργη.

Από το 2014 το Μουσείο παραμένει κλειστό για το κοινό, καθώς είναι σε εξέλιξη εργασίες κτηριακής αναβάθμισης και επανέκθεσης των συλλογών του, με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην πεδινή έκταση στα ανατολικά του λόφου της Λάρισας ιδρύθηκε η Αγορά, το κέντρο της δημόσιας ζωής της πόλης του Άργους. Ο περιηγητής Παυσανίας που επισκέφθηκε την πόλη το 2^ο αιώνα μ.Χ. περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα μνημεία και τα δημόσια κτήρια που κοσμούσαν το χώρο αυτό. Ένα τμήμα της αρχαίας Αγοράς ήρθε στο φως κατά τις ανασκαφές που διενεργεί η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή από το 1952 και οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε συνεργασία με τη Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Μεταξύ του κόλπου του Τολού και της παραλίας της Πλάκας Δρεπάνου προβάλλει η χερσόνησος Καστράκι, η οποία έχει ταυτιστεί με την ομηρική Ασίνη. Μπαίνοντας κανείς στον αρχαιολογικό χώρο από την κύρια πύλη των τειχών, έχει τη δυνατότητα να ανατρέξει στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής, από το απώτατο παρελθόν έως τα νεώτερα χρόνια. 

Τo μυκηναϊκό νεκροταφείο των Δενδρών εκτείνεται στην πλαγιά ενός χαμηλού λόφου, δυτικά της μυκηναϊκής Ακρόπολης της Μιδέας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έως σήμερα έχουν ανασκαφεί ένας θολωτός και δεκαέξι θαλαμωτοί τάφοι που είχαν λαξευτεί στον μαλακό βράχο της περιοχής σε πυκνή διάταξη.

Το πιο σπουδαίο Ασκληπιείο της αρχαιότητας, με οικουμενική φήμη αναπτύχθηκε στη γη της Επιδαυρίας. Όλα τα άλλα Ασκληπιεία της Ελλάδας αλλά και της Μεσογείου από τη Ρώμη ως την Ανατολή παρουσιάζονται ως εξαρτημένα από το σεβάσμιο Ιερό της Επιδαύρου και ιατρικό κέντρο, όπου για πρώτη φορά ο Ασκληπιός, έστω και όψιμα, τιμήθηκε ως θεός. Η μακραίωνη υπάρξη του, κυρίως όμως ο χαρακτήρας της λατρείας του δίνει την ερμηνεία της ανάπτυξής του αφενός ως επίσημο ιερό της Πόλης-Κράτους της Επιδαύρου, παρόλο που απείχε 8 χιλιόμετρα από αυτήν, αφετέρου σε οικουμενικό κέντρο με τεράστια φήμη.

Στο μικρό Αρχαιολογικό Μουσείο της Επιδαύρου που βρίσκεται στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου του Ασκληπιείου είναι εκτεθειμένα πολλά από τα κινητά ευρήματα που αποκαλύφθηκαν στο χώρο. Θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό, επειδή στα εκθέματά του περιλαμβάνονται πολλά τμήματα αρχιτεκτονικών μελών από τις ανωδομές των πιο σημαντικών οικοδομημάτων του ιερού.

Ο οικισμός της Λέρνας, στη δυτική πλευρά του Αργολικού Κόλπου, στο σημερινό χωριό των Μύλων, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θέσεις των προϊστορικών χρόνων στην Ελλάδα. Η χρήση του χώρου για 5.000 χρόνια περίπου, από τη Νεολιθική μέχρι και τη Μυκηναϊκή εποχή (6 ^η -1 ^η χιλιετία π.Χ.) σχημάτισε με τα αλλεπάλληλα στρώματα κατοίκησης ένα χαμηλό τεχνητό λόφο.

Η ακρόπολη της Μιδέας συγκαταλέγεται, μαζί με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα, στα τρία κυρίαρχα μυκηναϊκά κέντρα της Αργολίδας. Η σημασία της καταφαίνεται από την εντυπωσιακή κυκλώπεια οχύρωση, τη θέση της στη μυθολογία, το πλούσιο νεκροταφείο της στα γειτονικά Δενδρά και από τα ευρήματα των ανασκαφών στον χώρο, που άρχισαν το 1939 και μετά από μακρόχρονη διακοπή συνεχίζονται συστηματικά κατά τη τελευταία εικοσαετία.

Το φρούριο στη μικρή νησίδα του λιμένος του Ναυπλίου, που είναι γνωστό με την ονομασία «Μπούρτζι», κατασκευάστηκε το 1471, από τους Ενετούς από τον αρχιτέκτονα Antonio Gambello και είναι ένα από τα σημαντικότερα τμήματα των οχυρώσεων της ιστορικής πόλης.

Η αναγκαιότητα ίδρυσης ενός νέου αρχαιολογικού μουσείου για την αποθήκευση και έκθεση των ευρημάτων των ανασκαφών ενός και πλέον αιώνα στις Μυκήνες είχε γίνει επιτακτική στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ο Γεώργιος Ε. Ο Μυλωνάς σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού επέλεξε τη σοφία που διέθετε τη θέση του στις βόρειες υπηρεσίες της Ακροπόλεως κάμπτοντας τις ενστάσεις των τοπικών εκπροσώπων που επιθυμούσαν την ίδρυση του νέου μουσείου στον παρακείμενο οικισμό.